Her tarafı ışıksızlık kaplamış. gözlerim nafile bir ışık süzmesi görebilse yıkılacak korkulardan, yalnızlıktan ve değersizlikten oluşan duvarlar.
Kendimle çelişiyorum. Savaşın en acımasızını yaşıyor iki yanım. Ruhum zaafiyet geçiriyor, maddiyatım ise obezite.
Kendi yarattığımız duvarların içinde ışık hızından da hızlı yaşanan hızlı tüketim, ileri teknoloji, multimilyarlık kazançlar ne yazık ki insanlığı aynı hızla yok ediyor. Bir lokma karın doyurmak için,
Bir yere varabilmek için,
Bir zenginlik yaratabilmek için,
İhtiyacımız olduğunu sandığımız maddiyat, bizi gittikçe daha hızlı koşmak zorunda olduğumuz yarışta, hırsın, sevgisizliğin, kıskançlığın, açgözlülüğün, yalancılığın, onursuzluğun, bencilliğin açıkçası içimizdeki yanlış tarafın beslenmesine sebep oluyor.
Bazen bilerek, bazen istemeyerek sadece zorunluluktan kendi yarattığımız ördüğümüz duvarların içinde yaşıyoruz. Ben zaman zaman bir yol buluyorum ördüğüm duvarları aşıp ruhumun beni götürdüğü basamakları çıkarak zorluyorum kendimi... Yoksa tükeneceğim.
Her birimiz denizdeki taşlar kadar, gökyüzündeki yıldızlar kadar ya da ormandaki bir ağaç kadar tek başınayız. Objektifimin karesinden duygularımı anlatmamın kameramın Nikon ya da Canon olmasının bir önemi var mı?
Gerçek olanı, olması gerekeni, günümüz dünyasında şekillenmiş, negatif bir evrime uğramış insanda bulabilmek, bunu umut etmek çok güç. Aslında şöyle bir etrafımıza baksak, diğer canlıların farkına varsak belki onları anlayabilirsek, kendimizi daha objektif görüp, günümüz insanının nasıl bir çukurun içinde olduğunu ve acilen birşeyler yapmamız gerektiğini anlayabileceğiz. Yapmamız gereken sadece ve sadece kendi içimizi dışımızda görebilmeyi becerebilmek.
Kendimi kapana kısılmış gibi hissettiğim bir dönemden geçtim. O dönem yazmadım bile ki, unutayım, yıllar geçtikten sonra bile hatırlamayayım diye... Burada Kuzguncuk'a inerken , birisi üşenmemiş bilgisayar çıktısı alıp tüm direklere '' BAZI DUVARLAR GÖRÜBMEZDİR'' yazan kağıtlar yapıştırmış. O yazıları gördükçe kendi görünmeyen duvarlarıma tekmeler atmak isterim.
YanıtlaSilSevgimle iyi pazarlar dileklerimle
Paulo Coelho "Bir yara izi, en iyi nasihatten daha değerlidir"demiş.Beni o kadar iyi anlamışsınız ki. En kötüsü de o duvarların varlığının farkında olup, yıkamamak.Ben o duvarları yıkabildiğim gün gerçek insan olacağım. Çok teşekkürler Lalecim. Yorumun bana umut verdi.
SilO kuyudan insanı kuvvetli inanç çıkarıyor inan bana. bir el uzanıyor sana ve yalnız olmadığını bağırıyor. Güçlü maneviyatımızla her zorluğun altından kalkabileceğimizi düşünüyorum
SilSana da kolaylık ve esenlik diliyorum en kısa zamanda canım.
Sevgili Mavi Anne, zamanın her şeyin çözümünü yaratacağına eminim. Ama beklemek yokmu?Sabretmek.Bunu başabilmek zor geliyor işte.Belki o nedenle kabuğuma çekilmek, kendimi herşeyden soyutlamak istiyorum. İnanç ise o olmasa ümit kalmaz.Tek dayanak o. Sadece bir ışık, ince bir ışık bekliyorum.Güzel dileklerin ve teselli veren yorumun için teşekkürler.Sevgilerimle DS
SilNe de güzel anlatmışsın birçoğumuzun içinden geçen, yaşadığımız, hissettiğimiz ama anlatamadığımız duyguları...
YanıtlaSilBu arada resim yapmıyormusun, neredeler?
:)
Resim yapmak, duvarların dışında ki zamanda kaldı ne yazık ki. Bana biraz daha zaman...dedim ya savaş var içimde. Umutla bitmesini bekliyorum. Zira o kadar acı veriyor ki...
YanıtlaSilHerkesin duvarların ardında olduğu bir zamanda kendi duvarlarını yıkmak gerçekten zor. Ya duvarların arkasında, duvarın dışını özlemeden yaşayacağız ya da cesur olmayı öğrenceğiz:) Yine harika bir yazı ve harika resimler, elinize sağlık:)
YanıtlaSilErencim,Her zaman ki gibi destekleyici, nazik mesajınla bana destekveriyorsun. Duvarlarımı yıkabilmem biraz zaman alacak. Umarım daha iç açıcı, mutluluk mesajları veren yazılar yazabilirim yakında. Ama haklısın o zamana kadar cesur olmayı öğrenmem lazım. Sanırım kabullenememekten bu ruh halim. Önce kabullenip sonra cesaretle duvarların basamak basamak üzerine çıkabilmeli insan.
SilSevgili MaviAnne, blok yazılarınızı okuduğumda son zamanlarda yaşadığınız yer değişimleri, belirsizlik durumları ve diğer tüm zorluklara rağmen açıkça hissettiğim güçlü enerjiniz ve umut dolu cümleleriniz bana cesaret verdi. Teşekkür ederim hemen gelip yorumunuzla çığlığımı duyduğunuz ve bana kelimelerinizle el uzattığınız için. Ben de içinde iyi şeyler barındıran ve hiç kimseye zararı olmayan iyi bir insanın bir gün dilediği sevince ulaşacağına inananlardanım. Bir sınav durumu var sanırım. Sıkıntılı günler geçiriyorum ama bu sıkıntıların geçeceğini de biliyorum.Tekrar teşekkürler.
YanıtlaSilama bence bu çok güzel bişi.
YanıtlaSil:)
tam bir duvarcı ustasıyım ki.
:)
Ben de:)) Benim tasam küp taşı yapamamak. Duvarım çarpık çurpuk.Yıkıldı yıkılacak...Oysa ne ütopyalarım var bir bilsen...
SilDefnecim, cok fazla içe dönük buldum seni. Resim yapsan, klasik müzik eşliğinde.... Kopya yap hatta. iyi gelicektir.
YanıtlaSilZeynepciğim, teşekkürler desteğin için. Haklısın. Tıkandığım, çok üzgün ve kendimden hiç memnun olmadığım bir anda içinden taşanları yazdım belki iyi gelir umuduyla. En istemediğim ise karşımdakini negatif etkilemek. Bu yazı biraz dertleşmek,yarama iyi gelir mi umuduyla bir anne ufuruğu gibi etki edecek palesebo etkisi yaratırmıyım kaygısıydı. Ama iyi hissetmek ancak insanın kendiyle alakalı. Güzelliklere dönük, her durumda bardağın dolu tarafına bakışa zorlamak ve bunu sadece kendinin yapabileceğine inanmak daha doğru. Tavsiyelerinde son derece haklısın.Sevgiyle...DS
YanıtlaSilDefnecim, sayfana baktım, yeni bir yazı aradım, bulamadım. Umarım iyisindir. Cevabını da yeni gördüm. Geri gelen cevaplarından haberdar olamıyorum. yanıtlar gönder şıkkı yok sende. Bugünlerde iyi misin. Umarım herşey yolundadır.
YanıtlaSilZeynepciğim, Bayram,seyran derken işler izin vermedi. İşlerin daha kötü olmasına rağmen nasılsa ben daha iyiceneyim. yanıtlarla ilgili böyle bir şık hiç görmemiştim. bakalım bulabilirmiyim.Teşekkürler tatlım beni düşündüğün için.Şeker tadında bir bayram diliyorum sana güzel ailenle birlikte. Sevgiler
Sil