30 Haziran 2014 Pazartesi

Beni Hatırlıyorum

Çok erken yaşta anne olmuştum. Daha kendimi tanıyamadan, hafif hafif sezgilerle tanımladığım ben, annelikle rafa kalktı. Hatırlıyorum, bebeğim ile ilk gözgöze geldiğimde o masmavi bakan bir çift gözün bana içinde ben olmayan  yepyeni bir hayatın kapılarını açtığını. Omuzlarıma  bir süre sonra çöktüğünü hissettiğim o ağırlığı hiçbir zaman unutamam.
Hayat evlilik ve mutlu çocukluk döneminin ardından hızla ve fırıldağın dönme hızında dönmeye başlamıştı benim için. Henüz kendimi bile tanımazken nasıl olurda farklı bir cinsten evlilik denen oyunla hayatıma girmiş hiç tanımadığım bir adamla mutlu olmayı, ona güvenmeyi, birlikte yeni bir gelecek inşa etmeyi becerebilecektim?
Üstelik bu arada oyuncak diye elime tutuşturulmuş bir bebeği büyütürken, günde 9 saat haftada 45 saat çalışacağım yeni bir iş hayatının okyanusuna  köpek balıklarının arasına atılmışken yapacaktım bunu.
Bunca zaman sonra düşündükçe anlıyorum ki, insanın alışamayacağı hiç bir şart yoktur. Ne kadar zor hatta imkansız olsa da, yaşam hayatta kalmaya kurgulanmış bir kere. Ne hendekler atladım, ne okyanuslar aştım bilemezsiniz.
Ailede adım atom karıncaya çıkmıştı. Bazen ben bile inanamıyordum ne kadar hızlı olduğuma, ne çok işi kısacık zaman diliminde halledebildiğime.
Ne sular aktı üzerinden, ne çok kervan geçti yılların. Velhasıl ben kendimi hiç farkedemedim ta ki eşimi kaybettikten sonra pek çok kararı tek başıma slmaya başlayana kadar.
Yıllar önce sadece ben kendim olduğum yıllara geri döndüm. Kendi kendime düşünüp, kendi kendime kararlar alıp, kendi kendime yapmaya başladığımda hatırladım ki bir zamanlar bir ben vardı.  Bunca  yıl ne kadar ihmal edilmiş, farkedilmemiş,  derinlerde bir yerlerde sessizce farkedilmeyi beklermiş...
Bıraktığım yerde duruyordu. Nasıl da özlemişim onu. Yanlızlığın hediyesiydi benim için onu bulmak. Meğer ben onu sever mişim.
Şimdi zaman zaman birlikte oluyoruz. Şaşırıyorum aradan geçen yıllara rağmen  hiç yaşlanmamış olmasına. Hala güçlü, eğlenceli, yaşam dolu oluşuna. Şimdi onunla geçirdiğimzamanlarda çokmutlu oluyorum ve çok eğleniyorum.
Ben bana iyi geliyorum...
DS

6 yorum:

  1. Aman Defne kendinden hiç vaz geçme. Hep böyle sev emi:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Hüznün tadı
      Hazır kendimi bulmuşken bırakmaya hiç niyetim yok, yeter ki o beni bırakmasın...

      Sil
  2. Sizin gibi güçlü bir kadın herşeyin üstesinden gelir, "ben"inizi bulmanıza, bunca zorluğun içinde yine güzellikleri bulabilmenize çok sevindim, sevgiler:)

    YanıtlaSil
  3. Defne Hanim nasilsiniz? SIKca dusunuyorum sizi sevgiyle, umarim iyisinizdir, sevgiler:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Erenciğim ne güzel süpriz. Şükür iyiyim.Zamanı geldi dimi yeni bi blog yazısının.

      Sil
  4. Geldi de geçiyor Defne Hanım:)

    YanıtlaSil