Hayatın gelgitleri arasında düşünceleri çırpınan insanlar gurubu var aramızda. Ben gibi,benim gibi. Bir taraftan ortadoğuyu saran kan revan ve kederin yaşadığı topraklara olan kaçınılmaz sıçramasının sonuçlarını dayanılmaz bir dehşet ve korku içinde seyrederken diğer taraftan dünkü kederinden arınmak istercesine baharın gelişini kutlamak istiyor bedenler güneşin doğdugu yerden. Yeşermiş çimenlere uzanıp mis gibi deniz kokusunu içine çeke çeke derin nefes almak, güneşin ısıtan ışıklarında bir kedi miskinliğiyle uzanmak istiyor. Bir yanı ölümden korkarken, diğer yanı yaşama sevinciyle yanıp tutuşuyor. Galiba insan olmak böyle bir şey. Hele bizim coğrafyamızda insan olabilmek daha zor. Çok zor...
Resim: Denis Sarazhin - Wind 200X200
Aynen dediğiniz gibi Defne Hanım bir yanımız kederle çırpınırken bir yanımız hayatın güzelliğine koşmak istiyor, resim de çok güzel uymuş yazınıza, sevgiler..
YanıtlaSilÇok teşekkürler Eren'ciğim.
Silne resim yaaa de mi. bi dee seni görmek ne güzel ki. merhabaaa :)
YanıtlaSilMerhaba deep, sevgiler
SilDefne Hanim nasilsiniz nerelerdesiniz? Çok ozletiyorsunuz kendinizi, sevgiler:)
YanıtlaSilErencim, sen beni sevindirdin sevinçlerin ençokları senin olsun. Haklısın çok ara verdim.En kısa zamanda yazacağımErencim Sevgiler
Sil