Yeni heyecanlar

Bugün itibariyle sessizliğimi bozuyorum.Çünkü dün akşam müthiş bir olayla karşılaştım ve bunu sizlerle paylaşmaya değer buldum.Şöyle başlayayım anlatmaya.
Kronikleşmiş Ankara hasreti çeken bir tutkun olarak, doğduğum büyüdüğüm şehri hep özlerim. Kader mi desem, seçimler mi desem beni başka bir şehre atsa da kan çeker derler ya, doğduğum şehir beni öyle çeker zaman zaman...O sebeple Ankara'da henüz gencecik bir kız çocuğuyken gittiğim Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası Konserleri benim için cuma akşamlarının vazgeçilmeziydi. Ben kadrolu bir seyircisi idim senfoninin.Gidemediysem ya hasta yada çok önemli bir engelim var demekti.Neyse rüzgarın beni savurduğu başka başka şehirlerde ben bu özlemimi cuma akşamları radyo3 ün başına geçip CSO'nun konserlerini gözüm kapalı 2 saat boyunca dinleyerek gideririm.Dün akşam da aynen böyle yaptım.Ama dün akşam her akşamdan farklıydı.Her hafta rutin geçen konserler gibi tanıdık bir isimle tanıdık bir piano tınısıyla başladı konser.Gülsin Onay Rahmaninof çalıyordu. Her zaman ki gibi muhteşemdi.İkinci yarıda Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası eşliğinde Hava Kuvvetlerinin 100’üncü Yılı onuruna uzun bir çalışma sürecinin sonunda Hava kuvvetlerinin bu anlamlı gün için Can ATİLLA’nın 1 sene öncesinde kendisinden istenen bestesi "Korolu Senfonik Poem"'in ilk prömiyeri seslendirilecekti. Hep özenmişimdir, bir bestenin ilk kez icrasına tanık olmak ne kadar büyüleyicidir.Hele beste bu kadar muhteşemse. Büyülendim. Dinlediğim yerden nefesim kesilircesine dinledim. Can Atilla'nın içinde hüznü, kırılganlığı ama bir o kadar da umudu hissettiren notalarının, Elif Gökalp'in pürüzsüz sesiyle ve Elif Gökalp'in tabiriyle, "korkunç güzel" bir beste olmuştu. Bu duygumda abartılıyım diyemeyeceğim çünkü kızım içeriden duyup "anne bu ne güzel bir müzik"diye seslendi.İşte sizlerle paylaşmak istediğim, beni yeniden yazmaya sevkeden heyecanım buydu. Konser arasında yayınlanan canlı röportajda Can Atilla müziği bestelerken Hava Kuvvetleri için çok önemli olan F4 uçaklarına bindiğini ve kalkış sırasında çıkan sesin ve uçuştaki hislerinin notalara döküldüğünden bahsetti. Bu kadar güzel bir senfoni isim verilmeden dinletilse asla bir Türk besteciye ait olabileceğine ihtimal vermezdim. Bütün önyargılarımı yıkan, beni bir Türk olarak onurlandıran bu güzel adamın her yapıtı birbirinden güzel. Hangi birini anlatsam, Renklerin dansını mı, Işığa Doğru'yu mu? Aşk-ı Hürremmi mi?, Puslu bir gece'yi mi? yoksa, Mevlana 800.yıl orotoryosunu mu? hamamda ilk gözyaşları mı?Ben Can Atilla'yı takibe devam edeceğim.
Sevgili agzi bozuk dusmani iyi olup olmadığımı sormuş. Size teşekkür ediyorum, bu kadar ince, bu kadar iyi, bu kadar sevgi dolu olduğunuz için. Gördüğünüz gibi iyiyim, ama beni bunca zamandır heyecanlandıran ve sizinle paylaşmaya değer bir olay bekledim. Sizin gibi dostlar oldukça benim kalbim hep sevgiyle atıyor olacak.
Sonra bir heyecanı da Hüznün Tadı
Zarifçe edaüntürk şuşunun öyküsü
yolun neresindeyim(serrose)
Hayat izlerim den gelen kartlar. Mihriban, Nedret, Eda, Şule, Sergül,Özlem hepinize çok teşekkürler. Kartlarınızla hayatıma heyecan kattınız. Hepinizi sevgiyle kucaklıyorum blog dostlarım DS