Büyüdükçe masumiyet kaybolur mu? Hayatımızın çok küçük bir kısmını kapsayan çocukluk dönemi gelir, yaşanır ve ne yazık ki geçer gider. Oysa çocukluk, küçücük bir sebep yaratıp her şeye gülebilmektir. Bir taş parçası, bir böcek, çamurlu bir su birikintisi, bir çiçek çocukları meraklandırmaya, heyecenlandırmaya, neşendirmeye yeter.
Çocuklar her şartta ve ortamda mutlu olabilirler. Önyargılardan uzak, sezgilerle hareket ederler. Her yeni öğrendikleri onlara daha büyük gayret verir. Düşerler, yaralanırlar ama yılmadan devam ederler. Çocukluk, hayal kurmak demektir.
Keşke çocuk kalabilsek, kendi yarattığımız hayal dünyasında çocuk olabilmeyi sürdürebilsek. Çocuk kalabilmek, çocuk kalmak kadar olasılıksız mı? Aynadan yansıyan görüntü, yerçekimine uyum sağlayarak aşağıya doğru beliren çizgiler, öne eğilmiş kamburlaşmış, kemik çuvalı haline dönmüş bir beden olsa da, çocuk kalabilmeyi başaranlar için yaşama sevinci yeni açan bir çiçekte, yeni doğmuş bir kedi yavrusunda, yağan yağmurda, su birikintisinde, bir parça çamurda, yeni doğan gündedir. Yitirdiğimiz neşe,doğallık, merak, esneklik, güven, kararlılık, hayal gücü içimizde bir yerlerde saklanmış çocukta saklı. İçinizdeki o çocuğu bulup çıkarmaksa size kalmış.
Her daim çocuk kalabilmiş, içindeki çocuğu kaybetmemiş çocuklar, 23 NİSAN bayramınız kutlu olsun.
Çocukluğum da her daim aklımda, içimdeki çocuk da her daim içimde, dışa yakın bir yerlerde (fırlayıp çıkmaya hazır)beklemede. Yaşam başka türlü geçmiyor yoksa Defne' cim.
YanıtlaSilSenin nezdinde seninle birlikte tüm çocukların bayramlarını kutluyorum.
Sevgiler...
23 Nisan kutlu olsun! Cocuklarimiza sevgi ve baris dolu bir dunya birakabilmek dilegi ile...
YanıtlaSilDedigin gibi icimizdeki cocugu kaybetmeyelim:)
Sevgiler
Sevgili Asuman, ne mutlu sana, yaşama bir çocuğun gözünden ve yüreğinden bakabilmeyi başarmışsın, başarıyorsun.
YanıtlaSilSevgili Didem,
YanıtlaSilHer 23 Nisanda içimdeki çocuk yeniden canlanır, yurdum ve tüm yerküre vatanım olur; sevgi, coşku, neşe dolar,çocuklar gibi çocuklaşırım. Bu mutluluğu ve gururu bizlere yaşatan büyük insan Mustafa Kemal Atatürk'e minnettarlığımı düşünürüm. Kaybettiğimiz çocuklara özgü saflığı, dürüstlüğü, sevinci yine onlardan öğrenmeli geleceği çocukların temiz ellerine teslim etmeliyiz diye düşünüyorum. O zaman dünya çocukların hayallerindeki gibi olmaz mı?