İki kişi

İki kişi yaşıyor sanki şu gafil bedenimde,

Biri çekiyor beni sol kolumdan uzak diyarlara,

Diğeri ise kelepçelemiş sağ kolumu sol koluna.

Bedenim yalnız, ruhum karanlık...

Cesedim direnmese,  kalbim kavga halinde,

Beynim ise söz geçiremiyor kalbime,

Öyle tarifsiz bir kavga ki bu, bağırsa dudaklarım, 

Ruhumu sağır ediyor o yalnızlık çığlığı, yırtsa gökleri,
Kime ne?

Bırakın kollarımı çekmeyin yoruldum artık,

Yalnız, yılgın, hırçın ruhum dayanamayacak, dargın...

Ne sağ kolumdan çekene, ne sol kolumdan çekene,

Sadece şu kara bahtıma, bahtsız talihime,
Sönen benim hayatım. 

                                                                Defne Soysal