23 Haziran 2013 Pazar

İki kişi







İki kişi yaşıyor sanki şu gafil bedenimde,
Biri çekiyor beni sol kolumdan uzak diyarlara,
Diğeri ise kelepçelemiş sağ kolumu sol koluna.
Bedenim yalnız, ruhum karanlık...

Cesedim direnmese,  kalbim kavga halinde,
Beynim ise söz geçiremiyor kalbime,
Öyle tarifsiz bir kavga ki bu, bağırsa dudaklarım, 
Ruhumu sağır ediyor o yalnızlık çığlığı, yırtsa gökleri,
Kime ne?

Bırakın kollarımı çekmeyin yoruldum artık,
Yalnız, yılgın, hırçın ruhum dayanamayacak, dargın...
Ne sağ kolumdan çekene, ne sol kolumdan çekene,
Sadece şu kara bahtıma, bahtsız talihime,
Sönen benim hayatım. 
                                                                Defne Soysal






7 yorum:

  1. Süper şiir, çok etkileyici olduğunu düşünüyorum özellikle ilk iki dörtlüğün.
    Bazılarımızın bedeninde kaç kişi olduğu, onların bizi ne hale soktuğu bile bilinmiyor...

    YanıtlaSil
  2. Kerem merhaba. İçimden o an geçenlerdi. Beğenmene sevindim. Duygularımı iyi aktarmışım demek. Blogunu blog dostları listeme ekledim.https://plus.google.com/103139647555718259112/posts
    Henüz okumadım ama eminim keyifli paylaşımlar var. Seni tanıdığıma sevindim. İyi ki yorum yazdın. Tüm blog dostlarım gibi acıyı da ve tatlıyı paylaşmak üzere.

    YanıtlaSil
  3. Güzel bir şiir, güzel bir fotoğrafla süslenmiş.Emeğinize sağlık..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba Gamze, Yorumuna teşekkürler. http://yasamizi.blogspot.com/ bloguna ziyaret yaptım. Severek okudum. Akıcı ve bilgilendirici, üstelik eğlendirici yazılarını okudum. Seninle yollarımızın bu blog sayesinde karşılaşmasına sevindim. Sevgiler DS

      Sil
  4. ellerinize ve aklınıza sağlık..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Nihan. Seni ve illüstrasyonlarını severek ve merakla takip ediyorum. Dünya kadar düşündürücü fikri, çizgilerinle ortaya koymana hayranım. Sevgiler

      Sil