29 Ocak 2015 Perşembe

Yeni Umutlar

Koca bir yılı devirdik. Seneyi devriyesini yaşıyoruz kayıplarımızın. Hayat iyisiyle kötüsüyle, acısıyla tatlısıyla, sevinciyle, hüznüyle geçip gitmekte arkasına bakmadan. Elimde kalanlara şükrederek umutlarımı sırtlayıp giriyorum yeni bir seneye. Hiçbir hayat muhasebesi yapmıyorum artık. Yapmayı düşünecek zamanım dahi yok. Artık yapacaklarım var. Yapmayı planladıklarım, hayal ettiklerim, ümit ettiklerim. Bu daha  bir yaşanılır kılıyor hayatı.

Demişim ve bırakmısım. Herşey yarım. Şarkının dediği gibi bıraktığın boşluğu ne koysam dolduramıyorum. Sabahları güneşin doğuşunu seyretmeyi, buz gibi soğuğun içime işleyip canımı acıtmasını, sahil boyunca uzun ama çok uzun yürüyüşler yapıp yorgunluktan bacaklarımı hissetmemeyi seviyorum bu günlerde. Şimdi anlıyorum ki ruh acısını azaltan bedensel acıymış. Şİmdi anlıyorum ki bir şarkıda gençlerin jiletle kendilerini doğramaları ne hissettiriyormuş...

Hayatım gibi yazılarımda yarım kalıyor. Tamamlanabilir miyim bilemiyorum. Karaciğer bile yarısı alınınca kendini tamamlıyorsa umut vardır diye  düşünüyorum. Söz vermiyorum ama o umut işte beni yaşatan

4 yorum:

  1. Boyle umut dolu bir yazi okumak ne güzel:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Umut tanrının insana yaşam için verdiği ilaçmış meğer

      Sil
  2. Haklısın Umut olmadan olamazmışız Defnecim...
    Bir keresinde Umut diye bir arkadaşımla yemek yiyordum . O anda bir telefon aldım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım öyle ölüm kalım filan değildi sadece beklemediğim bir haberdi...Umut şaşırdı tabikii.
    Ağlama ne olur . Ne olduğunu bilmiyorum ama "Umut her zaman vardır" dedi. Vardır di mi dedim göz yaşlarımı silerken...O an yine telefon geldi ve her şey tersine döndü :) Gülümsedim varmış dedim

    Umut her zamana vardır...

    YanıtlaSil
  3. Umut iyi ki vardır ve bizi yaşama kenetler Özicim. Sabretmene o umut yardım edecek canım...

    YanıtlaSil