4 Ocak 2014 Cumartesi

GERÇEK





Yılbaşı sabahı . 2014 ün ilk günü ben M'imsiz uyandım...Kabul etmesi o kadar zor ki..Hem söylenecek hiç birşey olmayıp hem de çok şey olması ne büyük bir tezattır, bugünlerde bunu yaşıyorum. Acım tarifsiz. Kalbimi buz kapladı. Ciğerin yanması, burnunun direğinin sızlaması nedemek ilk kez bedensel olarak yaşadım.Kalbimdeki pırlantayı kaybettim. Üzüntümü anlatabilecek bir kelime ne yazık ki yok. Bunu anlatabilmeye gücüm de yok zaten.


Öyle anlar var ki gerçeğin aslında bir rüya olmasını istediğimiz. Ama bize hep gerçeğin peşinde koşmak öğretildi. Bunu kabul etmek ne kadar zor da olsa, hayat israrla öğretiyor. Gerçek bu. Daha derini bu acının yaşama dair istek ve gücümü kaybettirmiş olması. İnsanı düşünmek yorar mı? Evet insan tarifsiz kederler içinde olunca düşünmekten yorulurmuş, içinde derinlerden bir yerlerde varolduğunu bildiği gücü, aslında yitip gidenle gidebilirmiş, hep gülen yüzü bir an birdaha hiç gülemeyecek hale gelebilirmiş, kalbi buz kesebilir, gözlerinden akması gereken hicran yaşları kalbine akabilirmiş ve aslında senin olduğunu zannettiğin ellerinde sandığın bir pırlanta gün gelir avuçlarının içinden kayıp yok olabilirmiş...

İnsanın, yaşamını birlikte kurduğu, sevdiği, paylaştığı ve birlikte neş’elenebildiği yarısını kaybetmesi inanılmaz acının ve hüznün tadını tattırırmış insana,dili değil ama ciğerin yanarmış...

Bir şey daha öğrendim bu acı ancak içten dostların kalpleri size dokununca huzura dönüşürmüş

Sabırdan çok daha fazlasına ihtiyacım var. Çok ani bir gidiş. Hep ona yetişememekten korktum. Sonunda ellerimden kaçtı gitti, yakalayamadım...

Üzüntümü kelimelerle anlatmam mümkün değil ama eşimin bana bıraktığı tamamlanması gereken çok görevlerim var. Onları tamamlayana kadar sizlere çok ihtiyacım olacak.Bu zor günleri atlatmak için elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Zaten başka bir seçeneğim var mı? bilemiyorum ama sorumluluklar eşimin benden beklediği gibi olabilmek onun yapmak istediği ancak tamamlayamadığı yarım kalan işleri tamamlayarak bu evrenden huzurla ayrılmak için çaba harcayacağım. Bunu başarabilirim umarım.

10 yorum:

  1. Sabır ve metanet diliyorum

    YanıtlaSil
  2. Evrende kalış süremizin daha başında belli olduğuna inanrım hep.
    Ne 1 dakika daha fazla ne 1 dakika daha eksik.

    Vakti saati gelince hepimizin gideceği yere ulaşmış.
    Başınız sağolsun...
    Mekanı cennet olsun...

    YanıtlaSil
  3. Öyle bir acı ki denebilecek söz yok, ancak sabır dileyebiliyorum Defne Hanım, sizin için yapabileceğim bir şey olursa ?

    YanıtlaSil
  4. Size dayanma gücü diliyorum. Tek yapabileceğiniz şu an da dayanabilmek ama, o size bırakılan görevler iyiki de bırakılmış işte onlar sizi ve ''Mim''inizi hep yaşatacak.
    Size tüm iyi dileklerimi ve sevgilerimi gönderiyorum. Sayın ki elimi yüreğinizin üstüne koydum.

    YanıtlaSil
  5. Ben ne diyeceğimi bilemiyorum. Yaranın zamanla kabuk bağlayacağını söyleyebilirim belki. Belki de ne söylesek boş. Yasını tutman gerekecek. Sabırlar diliyorum...

    YanıtlaSil
  6. Bloğunuza ilk gelişim ve aslında yeni bir Datça'lı olarak önce Datça yazınızı keyifle okudum. Sonra merak ettim başka neler yazılmış bu güzel köşede diye..Keşke böyle bir yazı okumasaydım ama hayat böyle bir şey işte..Size sabırlar diliyorum..

    YanıtlaSil
  7. Acınıza ortak olduğumu bilmenizi isterim. Hayatın kaçınılmaz birkaç gerçeği... Sabırlar dilerim.

    YanıtlaSil
  8. Sevgili Definecim. Başınız sağ olsun... Acılarını paylaşır, sabırlar dilerim.
    Mekanı cennet olsun.

    YanıtlaSil
  9. Canım çok üzüldüm.. Allah sabır versin.. Allah eşinin mekanını cennet etsin inşallah.. Allahım başka acıyı göstermesin..

    YanıtlaSil
  10. Ben sanırım evdeki telaştan bu yazıyı atlamışım, okuyunca bir garip oldum. Ne diyeyim bilemedim. Başınız sağolsun, mekanı Cennet olsun. Anısı yüreğinizden hiç eksik olmasın. sabırlar diliyorum...

    YanıtlaSil